ابعاد جهاد اقتصادی (18)

ساماندهی اقتصاد زیرزمینی
به گزارش نیما طائفی خبرنگار ماهین نیوز، تمام کشورها درگیر اقتصادی زیرزمینی هستند به طوری که آن را از بین نمی‌برند بلکه آن را ساماندهی کنند به طور مثال قبول دورکاری در سیستم اداری یکی از این راه‌هاست که در ژاپن به عنوان صنایع کوچک و خانگی از آن تعبیر شده یعنی کارخانجات بزرگ به جای ایجاد خطوط تولید طولانی و غیر قابل کنترل ترجیح می‌دهند


تا این قطعات را به کارگران خانگی که از خود جا و مکان دارند تحویل دهند مأموران پخش قطعات را برای کارگران خانگی می‌آورند و پس از مدتی آن‌ها را جمع‌آوری می‌کنند یا در تولید پوشاک، نخ و پارچه‌های بریده شده را می‌آورند و پیراهن دوخته شده را می‌برند. گاهی حتی این کار به شکل بین‌المللی انجام می‌گیرد که آن را صنعت «مونتاژ» نام می‌گذارند. مثلاً دستمزد کارگر در هندوستان کم است؛ لذا قطعات دوچرخه به آن‌جا می‌آیند و در آن‌جا با دستمزد کم سر هم می‌شوند و اغلب در‌‌ همان بازار هم فروش می‌روند. اگر دولت‌ها این موضوع را بپذیرند و کارگران را بیمه کنند کم کم این نوع اقتصاد از حالت زیرزمینی بیرون می‌‌آید، اما وقتی نپذیرند خود به یک معضل اجتماعی بدل می‌شود و ابتدا دامنگیر خود دولت می‌شود: چرا آمار بیکاران رسمی که واقعی هم نیستند بالا می‌رود و دولت ناچار است به بیمه‌ی بیکاری متوسل شود ولی از کار مفید جلوگیری کند. شناخت علت این امر هم مهم است یکی از دلایل این امر مزیت نسبی است که دستمزد کارگران است. یعنی به خاطر ارزان بودن دستمزد کارگر چنین کاری صورت گیرد. به گزارش مهدی نسب‌شیان خبرنگار ما، هم اکنون میان ایران و ترکیه گازوییل قاچاق می‌شود دولت هم خبر دارد و کاری نمی‌کند! به این معنا که گازوییل در ترکیه نزدیک به 2 دلار است و در ایران 400 یا 500 تومان یعنی نیم دلار بیش‌تر نیست. این تفاوت قیمت حتی رانندگان زیارتی سوریه را هم وادار می‌کند تا یک باک اضافی و صد عدد 40 لیتری با خود داشته باشند! و در آخرین ایستگاه یعنی مرز بازرگان همه‌ی آن‌ها را پر می‌کنند و در آن‌طرف مرز به روستاییان کردنشین لیتری 1800 می‌فروشند و اگر هر تریپ یک میلیون تومان صرف داشته باشد ایشان حتی در سوریه با لیتری هزار تومان هم سود می‌برند و علاوه بر مصرف خودشان باز هم بقیه را به ترک‌ها می‌فروشند و این کار مبارزه جنایی بر نمی‌دارد زیرا ایران هر قدر گازوییل را گران کند به 2 دلار نمی‌رسد و تازه آن‌جا هم گران‌تر می‌شود و لذا ایران یک مزیت دایمی نسبت به تأمین گازوییل ترکیه دارد. حال اگر دولت این را به رسمیت بشناسد تمام درآمد می‌تواند به خزانه‌ی دولت واریز شده به نفع عموم خرج شود برعکس این قضیه هم، مزیت نسبی ترکیه در گردشگری است. علاوه بر این‌که ایرانیان گردشگری را دوست دارند جاذبه‌های ترکیه به عنوان دروازه‌ی اروپا برای ایران همیشه یک مزیت دایمی است که باید مورد شناخت دولت قرار گیرد وگرنه ایرانیان به عنوان ضرب‌المثل «خود زدن و خود رقصیدن» ترکیه را به محل اعمال خلاف اخلاق تبدیل می‌کنند که هم باعث نمایه بدی از جمهوری اسلامی می‌شود و هم مردم تصور نامناسبی از ترکیه خواهند داشت در حالی که اکثر زنان ترکیه محجبه و مردانشان در نمازجمعه‌ها شرکت می‌کنند برخی‌ها همه مردم ترکیه را‌‌ همان چیزی تصور می‌کنند که در شبکه‌‌های عربستانی نشان می‌دهند! کشور چین با دستمزد پایین به قدری برای کمپانی‌های آمریکایی کار کرد که اکنون دولت چین 800 میلیارد دلار یعنی 500 دلار سرانه‌ی چین را از آمریکا طلبکار است و آمریکا هم با تمام قلدری آن را نمی‌پردازد و مفت‌کاری چینی‌ها عاقبت نداشته، در ژاپن و هندوستان هم همین‌طور است و طلبکاران بزرگ آمریکا هستند. به گفته‌‌ی یکی از خبرنگاران سوریه اسراییلی‌ها با چاپ اسکناس‌های تقلبی زمین و خانه‌های مردم را در عراق، سوریه و دیگر کشورهای کوچک می‌خرند و به همین هم قانع نیستند بلافاصله بعد از چند روز از این معاملات پر سود فروشنده به طور مشکوکی می‌میرد یا در انفجارات از بین می‌رود! و دلارهای جعلی هم از بین می‌روند. در سال «جهاد اقتصادی» باید دولت و مخصوصاً وزارت کار دست از تقلید از اروپا بردارد و به فکر اشتغال بومی و مردمی ایرانی باشد.
کافی است که دولت به اتحادیه‌ها اجازه‌ی اعطای پروانه  دهند به همه فروشندگان بدهند مانند این‌که قبلاً اداره برق مدارک زیادی برای ارایه مجوز برق و قبول مشترک داشت لذا دزدی برق زیاد بود‌ گاه شبکه سیم‌کشی‌های غیر مجاز به قدری در هم تنیده شده بود که حتی برای سارق برق هم شناخت کابل خود و خانواده‌اش مشکل بود و همیشه هم با قطع برق یا دزدی کابل روبه‌رو بوده‌اند، اما از وقتی که دریافت انشعاب برق آسان شد این نوع سرقت تحت کنترل در آمد. یکی از مشکلات مهم اقتصاد زیرزمینی نیز فشار حساب نشده بر دوش مردم است کسی که جا و کار دارد و به تولید هم کمک می‌کند چه دلیلی دارد که جواز نداشته باشد؟ البته جواز هم چندان مهم نیست بلکه اغلب، برای بیمه شدن آن را نیاز دارند یعنی اگر بیمه طبق قانون خود موظف باشد هر کسی را که کار می‌کند بیمه کند نیازی به جواز نباشد. با افزایش تعداد بیمه‌شدگان، دریافت‌های بیمه‌ای بیش‌تر می‌شود و درآمد بیمه هم افزایش می‌یابد. البته به گفته برخی از کارفرمایان موافقت‌های پشت پرده تأمین اجتماعی با برخی صاحبان بیمه باعث سخت‌گیری بیمه و عدم اجرای قانون بیمه‌ای می‌شود تا کارگران مجبور شوند به خدمات درمانی یا بیمه عمر و حوادث روی آورند تا کار بیمه‌های دیگر هم بچرخد.
به گزارش مجید عباسی چهره، برق وضع در صنایع بزرگ‌تر از این بهتر نیست. کارخانه ایران‌خودرو که می‌تواند بیش‌ترین آمار دورکاری را داشته باشد از خریداران پول خودروی نساخته را پیشاپیش می‌گیرد پول قطعه‌سازان را نمی‌دهد و یا خیلی دیر می‌دهد و پولی را هم که دولت به وی می‌دهد تا نوسازی کند می‌رود بانک تأسیس می‌کند بانک هم برای این‌که بتواند سود مردم را بدهد به خرید زمین، ویلاسازی و فروش چند برابری آن روی می‌آورد!